Izvodi iz intervjua za Novu Makedoniju povodom 23 godine od početka NATO agresije na Srbiju.
- Prema rečima Ivana Stoilkovića, poslanika u Sobranju Makedonije i lidera Demokratske partije Srba u Makedoniji, bombardovanje Jugoslavije 1999. godine od strane NATO snaga je prvi drastičan slučaj kršenja međunarodnog prava u modernoj istoriji.
– Ne može se reći da su velike sile nekada davale i daju primat međunarodnom pravu ispred sopstvenih interesa i ciljeva. Ipak, invazija NATO snaga na Srbiju 1999. godine, bez saglasnosti Saveta bezbednosti UN i mimo Helsinškog sporazuma o nepromenjivosti državnih granica, bila je prvo drastično kršenje međunarodnog prava u modernoj istoriji. I ispostavilo se da je to bio loš primer presedana, koji se danas koristi kao argument za aktuelnu Specijalnu operaciju Ruske Federacije protiv Ukrajine. Strategija konstruktivne destrukcije u politici SAD, primenjena u ostvarivanju svojih ciljeva i interesa za širenje dominacije nakon pada Berlinskog zida, navela je Rusku Federaciju da usvoji model koji Sjedinjene Države praktikuju godinama i primenjuje u slučaj Ukrajine. Ali nakon završetka ratnih dejstava, sa svim posledicama rata, suočićemo se sa tragičnom činjenicom da je u njoj, zapravo, umrlo međunarodno pravo i pravo malih naroda. Svet će morati da se suoči sa kolapsom međunarodnog poretka uspostavljenog posle Drugog svetskog rata i njegovih posledica.
- Za Ivana Stoilkovića, makedonski političari treba više da insistiraju na principima međunarodnog prava u spoljnoj politici, u izgradnji odnosa sa susedima, ali i sa saveznicima.
– Bez obzira na zapadno partnerstvo, članstvo u NATO alijansi, Makedonija, t.j. makedonski političari moraju više da brinu o domaćim interesima nego o interesima partnera. Kada u unutrašnjoj politici preovlada interes faktora sa kojima smo u međunarodnim savezima, onda postoji velika opasnost da se od strateških partnera pretvorimo u strateške vazale. Insistiranjem da naši partneri poštuju međunarodno pravo i da u spoljnoj politici projektujemo najmanje trećinu naših interesa, možemo izbeći zamku vazalstva. Konačno, ako u unutrašnjoj i spoljnoj politici dominiraju interesi strateških partnera, onda će se u jednom trenutku pojaviti dilema zašto uopšte izlaziti na izbore. Strateški partneri nemaju nikakvu odgovornost prema makedonskim građanima, ali makedonski izabrani i imenovani političari imaju i moraju poštovati princip suvereniteta u makedonskoj unutrašnjoj politici.
