Bošnjačka politika punih 18 godina zloupotrebljava komemoracije u Potočarima: Više ne kriju da sahranjuju lažne žrtve zločina

Bošnjački politički zvaničnici poslije punih 18 godina od prve komemoracije u Srebrenici ne samo da više ne kriju da manipulišu žrtvama, već otvoreno priznaju da na mezarju u Potočarima počivaju oni kojima tamo ni po kojem osnovu nije mjesto.

Oni se koriste bezočnim manipulacijama sa ciljem da u Potočarima sahrane što više posmrtnih ostataka i prikažu ih kao “žrtve genocida”, iako mnogi od njih nisu ubijeni, niti su žrtve bilo kakvog zločina. I sam Haški tribunal je kolone pripadnika tzv. Armije BiH koji su u julu 1995. godine napustili Srebrenicu i zaputili se prema Tuzli označio kao legitimne vojne mete, ali posmrtni ostaci onih koji su sa puškom u ruci poginuli u borbama sa srpskim snagama, čak i oni koji su izvršili samoubistvo ili ubijeni u međusobnim obračunima, godinama unazad se prikazuju kao “žrtve genocida”. Posljednji primjer koji najbolje pokazuje o kakvoj manipulaciji se radi i otkriva da se u Potočarima sahranjuju i oni koji su izgubili život tako što su zalutali u minsko polje jeste primjer najmlađe žrtve sahranjene 11. jula ove godine Azmira Osmanovića, koji je u julu 1995. godine kada je izgubio život imao 16 godina.

Međutim, njegov rođeni brat Azir koji radi kao kustos u Memorijalnom centru Potočari medijima je otvoreno rekao da je Azmir izgubio život kada je zalutao u minsko polje, što direktno pokazuje da bošnjačka politika otvoreno manipuliše žrtvama.

• Brat Azmir se kod prve zasjede na Kameničkom brdu izgubio od oca, lutao je po šumama s grupom dječaka koji su s njim išli u srednju školu. Mislili su da idu prema Tuzli, a u stvari su se vratili nazad, upali u minsko polje i moj brat je tu poginuo, u mjestu Poljanci blizu sela Šušnjari – rekao je Azir.

Predsjednik Boračke organizacije Republike Srpske general Milomir Savčić kaže da ne želi da umanjuje tragediju i omalovažava izgubljeni mladi život, ističući da to rade upravo oni koji manipulišu njegovim posmrtnim ostacima.

• Srpska strana ne spori da je u Srebrenici počinjen i zločin, ali moraju se odvojiti poginuli od ubijenih. Haški tribunal je vojnu kolonu pripadnika 28. divizije označio kao legitimnu vojnu metu, a oficiri i vojnici te divizije su poslije proboja prema Tuzli svojim organima vojne bezbjednosti davali izjave u kojima su rekli da je to bio proboj, odnosno borbena radnja koju su preduzeli kako bi se probili prema Tuzli. Dakle, oni koji su stradali na taj način se ni na koji način ne mogu tretirati kao žrtve zločina – kaže Savčić.

Prema njegovim riječima, jedan od dokaza za to je odluka Haškog tribunala da iz optužnice protiv generala Ratka Mladića izbaci dio o stradanju pripadnika tzv. Armije BiH na lokaciji Cerska dolina.

• Hag je ustanovio da je tamo došlo do međusobnog sukoba pripadnika 28. divizije i taj dio je izbačen iz optužnice. Nažalost, to nije spriječilo bošnjačku stranu da one koji su nepobitno stradali na tom mjestu sahranjuju u Potočarima – kaže Savčić.

Direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih Milorad Kojić kaže da su se Bošnjaci pogubili u svojim manipulacijama.

• Problem je što kompletna bošnjačka politika počiva na gajenju kulta žrtve i priči o genocidu u Srebrenici. Kada iznesemo dokaze koji pobijaju njihove lažne tvrdnje, oni se ili prave nevješti ili počnu da galame o zabrani negiranja genocida zanemarujući argumente i činjenice. Ali poseban problem je što su se oni u svojim manipulacijama pogubili do te mjere da sami sebi lažima skaču u stomak – kaže Kojić.

Kravica

Prema ratnom dnevniku, Aziz Osmanović, otac Azmira Osmanovića koji je sahranjen 11. jula ove godine u Potočarima, bio je na Božić 1993. godine učesnik napada na srpsko selo Kravica u kojem je ubijeno 49 srpskih vojnika i civila.

• Aziz Osmanović u napadu je učestvovao kao komandir odjeljenja 3. čete 2. bataljona Ljeskovik tzv. Armije BiH – navodi se u ratnom dnevniku.